کرسی یکی از لوازم گرمایشی منازل در گذشته های نه چندان دور بود که هنوز هم در بسیاری از مناطق کشورمان پرطرفدار است. با شهر نشینی و پیدایش وسایل گرمایشی دیگر استفاده از کرسی به مرور زمان کمرنگ شد و مردم به جای آن از بخاری، شوفاژو... استفاده می کنند. باید بدانید کرسی علاوه بر اینکه سبب ایجاد صمیمیت بین افراد خانواده به دلیل دورهم جمع شدن اعضای خانواده در کنار کرسی می شود، مزایای فراوان دیگری نیز دارد که در این بخش از بهداشت و سلامت نمناک به آن ها اشاره خواهیم نمود.
کرسی سیستم پیچیده ای ندارد و میزی است به ابعاد یک متر در یک متر و ارتفاع سه وجب است البته شکل و ابعاد کرسی قابل تغییرند و کرسی می تواند میزی مستطیل شکل و یا حتی دایره ای باشد. برای اینکه گرمای کرسی به بیرون راه نیابد، روی چهارپایه را لحافی بزرگ و گرم می اندازند و دور تا دور کرسی را با تشکچه هایی پهن می پوشانند و بالش ها و متکاهایی قرار داده تا افراد جمع شده دور کرسی راحت باشند. زنان با سلیقه و کدبانوی ایرانی برای تزئین کرسی بر روی لحاف پارچه هایی از جنس ترمه و یا جاجیم و… انداخته و روی کرسی سینی بزرگی از تنقلات برای پذیرایی از مهمانان خود قرار می دادند. جای نشستن افراد در کنار کرسی به نقششان در خانواده مرتبط است، بزرگسال ترین فرد خانواده دورترین فاصله را از درِ اتاق دارد، و جایگاه خردسالان جایی نزدیکتر به درِ اتاق است.
در قدیم خانواده های اعیان دو کرسی، یکی برای اهل خانه و دیگری در اتاق پذیرایی برای مهمانان قرار می دادند. در طراحی کرسی ها، همیشه هوای اتاق کرسی، سرد و بدون یک وسیله گرمایشی است و سر و بخشی از تنه در معرض سرما هستند بنابراین افراد افراد، سر خود را در خواب، با کلاهی نازک یا روسری نازک نخی می پوشانند و نیمه پایینی بدن و به ویژه پاها، زیر کرسی قرار گرفته و گرم می شوند.
طب سنتی تاکید زیادی به گرم نگه داشتن اعضای بدن به ویژه کمر و پشت، در فصل سرما دارد بنابراین استفاده از کرسی را مفید می داند. قرار گرفتن زیر گرمای کرسی سبب می شود حرارت لازم به اعضای مورد نیاز بدن برسد و از ایجاد مشکلات ناشی از سرما پیشگیری شود.
گرم نگاه داشتن کف پاها و دست ها در بهبود عملکرد دستگاه گوارشی موثر است. همچنین وضعیت کف دست ها و پاها در سلامت اعضای داخلی بدن موثر است. استفاده از کرسی سبب می شود گرما به نقاط دور دست بدن مانند مچ و کف دست و پاها برسد و آن ها را از آسیب سرما در امان دارد.دست ها و پاها و مچ، دورترین فاصله را با مرکز بدن دارند بنابراین بیش از سایر اعضای بدن در معرض سرمای محیط هستند و باید از آن ها محافظت کنیم.
